سایت عصر ایران در حاشیه جام جهانی ۲۰۱۸ روسیه و حضور زنان در ورزشگاه آزادی مطلبی داشت که با این جملات تمام می‌شد:
«اجازه بدهیم تجربه‌های شیرین ۲۰۱۸ را بارها و بارها تجربه کنیم آنهم درست در روزهایی که مشکلات از در و دیوار شهرهای ایران بالا می‌رود.»
یکی از خوانندگان در این ارتباط نوشته:
«من منچستر زندگی می‌کنیم. همه فکر می‌کنند اینجا شهر فوتبالی است. ولی توی اینجا برای جام جهانی از این خبرا نبود. یعنی من ندیدم جایی ملت جمع شوند مسابقه انگلیس رو ببینند.
علاوه بر آن تا حالا ندیدم هوادارای منچستر تو خیابون سرودی بخونند. اتفاقا چند روز پیش بازی آرژانتین کرواسی رفته بودم یک کافه. ال سی دی کافه بازی رو نشون می‌داد. اصلا مردم توجهی نمی‌کردند. با اینکه از باخت آرژانتین خوشحال بودند.
من حیث المجموع مردم اینجا معطوف خودشون‌اند و خوشحالی کاذب براشون معنا نداره.
خوشحالی یعنی از نظر مالی مسکن و اتومبیل و از نظر جسمی و روانی شاد باشی.
برای همین وقتی می‌ری جیم یا پیست دوچرخه یا تنیس، می‌بینی ملت دارند خودشون ورزش می‌کنند نه اینکه فقط ورزش نگاه کنند.
الان اینا رفتند استادیوم‌ها خوشحال‌اند. شب که برگردند خونه و صبح که از خواب بیدار شوند و قیمت‌ها و از جمله لوازم آرایش رو ببینند، دستشون میاد خوشحالیشون کاذب بوده!»
شادی کاذب و موقت را می‌شود با نوشیدن مشروبات الکی نیز بدست آورد، اما این «تجربه‌های شیرین» خودفریبی بیش نیستند و همچون مصرف مشروبات الکی، زیان آور؛ چرا بجای تشویق مردم به سیر و سفر در عالم هپروت نکوشیم «مشکلاتی که از در و دیوار شهرهای ایران بالا می‌روند» را درمان کنیم؟!
در ضمن
یاد دهیم و یاد بگیریم که همیشه ورزش کردن بهتر از نشستن و جیغ کشیدن و بوق زدن و ورزش دیدن است!