خشایار اتحادی، با نام مستعار مستر شیکمو، تجربیات خود را از غذاها و خدمات رستوران‌ها و کافه‌هایی که به آن‌ها سر می‌زند، در اینستاگرامش به اشتراک می‌گذارد. او می‌گوید: «ادعایی ندارم و تستر نیستم، فقط نظرم به عنوان مشتری می‌گم.»
نکته جالب، واکنش بعضی از صاحبان مشاغل به نظرات این مشتری است که نشان از تاثیر اینستاگرام و شبکه‌های مجازی در زندگی واقعی می‌دهد.
در خارج از ایران، منتقد غذا و نوشتن حرفه‌ای در باره رستوران‌ها به قرن نوزدهم بر می‌گردد، در ایران هنوز نقد غذا و نقد رستوران، موضوعی تفننی است. از جهت دیگر، ما ایرانیان هنوز تحمل نقد و انتقاد و منتقدان را نداریم.
آشپز و مواد اولیه متغیر
در ایران، آدم مایه دار، یا آدم رانت‌خوار، هر کاره وهیچ‌کاره است، چون به پول و موبایل دسترسی دارد، در این حیطه نیز دست دارد.
از همین جهت، مشکل بسیاری از رستوران‌ها در ایران، موقت و متغیر بودن آشپز و مواد اولیه است، که سبب می‌شود در دوره‌های مختلف زمانی، طعم غذاها متفاوت باشند، و برند بودن بیشتر به جا و مکان و شعبه‌ها مرتبط می‌شود تا هنر آشپزی و آشپز هنرمند.
قاعدتا باید مجوز کار هر رستوران را باید به آشپز بدهند و اعتبار هر مجوز باید تا وقتی باشد که آشپز دارای مجوز در همانجا غذا می‌پزد.
نویسنده های غذایی
اینستاگرام مستر شیکمو، بیش از ۳۲ هزار پیرو
instagram.com/mr.shikamo
اینستاگرام مستر تستر [حمید سپیدنام و رضا نایبی]، بیش از ۴۷ هزار پیرو
instagram.com/tasteofiran
اینستاگرام شکموها [خانم]، ۲۵۳۵ پیرو
instagram.com/shekamoohaa1
