اولین تلاشهای مهندسین و طراحان تلفن متحرک، پس از همگانی شدن گوشیهای همراه، ساخت و طراحی گوشیهای هر چه کوچکتر و ریزتر و ظریفتر بود.
اما پس از پیشرفت و فراهم شدن امکانات جدید اینترنتی و ساخت گوشیهای هوشمند، برای مدتی، تلاش بیشتر متخصصان در جهت امکانات بیشتر گوشیهای همراه بود، و گوشیهای پاره آجری جای گوشیهای قلمی و بندانگشتی را گرفتند، اما مهندسین و طراحان کار را تمام شده ندانسته و در تلاش و تفکرند که چگونه میشود اندازه و ضخامت گوشیها را کوچکتر کرد.
گوشی تاشوی موتورولای رازر [Motorola Razr] تلاشی است در جهت کوچکتر کردن موبایلها، اما این نیز آخر راه نیست.
مشکلی که سر راه کوچک کردن گوشیهای همراه وجود دارد، صفحه نمایش آنهاست که احتمالا به دو روش میتوانند این موضوع را حل کنند!
اول استفاده از عینکهای هوشمندی که بدون سیم به گوشیهای موبایل وصل میشوند و صفحه نمایشی به بزرگی دید انسانها را نشان میدهند که حرکت انگشتها در هوا همان کار لمس نمودن در گوشیهای امروز را انجام میدهند!
در روش دوم بدون نیاز به عینک و صفحات نمایش حقیقی یا مجازی، چشمهای انسان را قادر میسازند تا تصاویر ارسالی را بدون واسطه ببینند و عکس و سلفی بگیرند و مغز انسان بتواند بدون نیاز به حرکت دستها شماره گیری یا تایپ کند و گزینههای دلخواه را انتخاب کند!
لطفا بنویسید که درباره نوشته فوق چه نظری دارید: